یافاطمه(س)

ایام شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها بنابر قول 45 روز پس از رحلت رسول اكرم (ص(
حضرت آیت الله بهجت اعلی الله مقامه می فرمودند:
ابوالفرج اصفهانی ـ که زیدی‌مذهب است ـ در کتاب مقاتل‌الطالبیین راجع به زمان وفات حضرت فاطمه علیهاالسلام اقوال متعددی را نقل می‌کند، و آخرین آنها را شش ماه بعد از رحلت رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم، و اولین آنها را چهلم حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم که تقریباً هشتم ربیع‌الثانی است ذکر می‌کند.[1]
مرحوم شربیانی [از آیات عظام نجف] هم چهلم را وفات حضرت فاطمه علیهاالسلام می‌دانستند.
گویا چنان‌که مکان دفن و قبر آن حضرت مجهول است، زمان فوتش هم باید مجهول و ناشناخته باشد، البته شاید علت مجهول بودن زمان وفاتش این باشد که معمولاً ضبط و کتابتِ وقایع تاریخی را اشخاص باسواد و اهل دقت در نویسندگی، بر عهده نمی‌گرفتند؛ لذا در ولادت حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم هم بین شیعه و سنی اختلاف است.
درهرحال، در مدت حیات حضرت صدیقه طاهره علیهاالسلام بعد از رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم اختلاف است، آیا ۴۵ روز بوده و یا ۷۵ روز و یا ۹۵ روز؟!
مرحوم نوری نوشته است: ۷۵ و ۹۵ به خط کوفی خیلی به هم شباهت دارند، لذا روایت ۷۵ روز[2] با روایت ۳ جمادی‌الثانی[3] قابل جمع و تطبیق می‌باشد و منظور از آن، همان ۹۵ روز است.
افزون‌براین، ۳ جمادی‌الثانی دور از اشتباه است. شاید در این مدت (فاصله ۷۵ ـ ۹۵) حضرت زهرا علیهاالسلام بستری بوده‌اند و یا راوی اشتباه نقل کرده و به‌جای عدد ۹۵ عدد ۷۵ را ضبط نموده است، ولی ۳ جمادی‌الثانی هیچ اشتباهی در آن تصور نمی‌شود.
درهرحال، مرحوم میرزا حسین نائینی هم روایت ۹۵ روز را ترجیح می‌دادند و روز سوم جمادی‌الثانی را روضه داشتند؛ ولی مرحوم آقا سید ابوالحسن اصفهانی فاطمیه اول، یعنی ۷۵ روز را وفات می‌گرفتند و روضه‌خوانی داشتند.
بعضی از بیوت مراجع و علمای نجف، از جمله بیت سید بحرالعلومدر ایام فاطمیه مثل دهه محرم عزاداری و روضه‌خوانی داشتند.
در محضر بهجت، ج۲، ص۳۲۱
[1]. در این‌باره ر.ک: الذکری، ص۷۳؛ الحبل‌المتین، ص۷۶؛ کشف‌الغطاء، ج۱، ص۱۲؛ بصائرالدرجات، ص۱۷۳؛ اصول کافی، ج۱، ص۲۴۱ و ۴۵۸؛ کافی، ج۳، ص۲۲۸؛ فتح‌الباری، ج۷، ص۳۷۸؛ الطبقات‌الکبری، ج۸، ص۲۸؛ تاریخ مدینة دمشق، ج۳، ص۱۵۹.
[2]. ر.ک: بحارالانوار، ج۴۳، ص۹؛ دلائل‌الامامة، ص۹ و ۴۵. نیز ر.ک: مناقب ابن‌شهرآشوب، ج۳، ص۳۵۶.
[3]. ر.ک: بحارالانوار، ج۴۳، ص۹ و ۱۷۰؛ دلائل‌الامامة، ص۹ و ۴۵؛ مناقب ابن‌شهرآشوب، ج۳، ص۳۵۶.